skał magmowych

Encyklopedia PWN

Himalaje, chiń. Himalaya Shan, tybet. Kangripejde, hindi i nepalskie Himālaya, urdu Himalāyā, ang. Himalaya(s), staroż. Imaus,

system górski w południowej części Azji Środkowej, najwyższy na Ziemi, położony na terytorium Chin, Indii, Nepalu, Bhutanu i Pakistanu.

hornfels

[niem.],

skała metamorficzna będąca produktem metamorfizmu kontaktowego skał osadowych, magmowych lub metamorficznych, której skład mineralny zależy od składu skał macierzystych;

lamprofiry

[gr. lamprós ‘błyszczący’, phyreús ‘purpurowy’],

grupa żyłowych skał magmowych, zawierających w przybliżeniu równorzędne ilości minerałów jasnych (plagioklazy, skalenie alkaliczne, skaleniowce i akcesorycznie — apatyt) i ciemnych (biotyt, pirokseny, amfibole, oliwin, akcesorycznie — magnetyt) lub złożonych gł. z minerałów ciemnych;

łupki krystaliczne, łupki metamorficzne,

skały metamorficzne powstałe w warunkach metamorfizmu regionalnego, rzadziej kontaktowego, skał magmowych (ortołupki) lub osadowych (parałupki), a także diaftorezy gnejsów, amfibolitów i in. skał metamorficznych;

metasomatoza

[gr.],

geol. proces częściowego lub całkowitego wypierania ze skał pierwotnych minerałów i zastępowania ich przez inne minerały wskutek przenikania do skał roztworów mineralnych i gazów, przy czym podczas tej wymiany skały znajdują się w stanie stałym

paleomagnetyzm

[gr.],

dział magnetyzmu ziemskiego, nauka zajmująca się badaniem pola magnet. Ziemi w jej przeszłości geologicznej;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>